Οι αρθρίτιδες και γενικά τα ρευματικά νοσήματα είναι από τις κυριότερες αιτίες μυοσκελετικού άλγους και αναπηρίας παγκοσμίως. Υπάρχουν περισσότερες από 100 νόσοι των αρθρώσεων, από τις οποίες οι δύο συνηθέστερες νόσοι είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια τοπική εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων (πάσχει ο αρθρικός χόνδρος) που μπορεί να προσβάλει μία ή πολλές αρθρώσεις (συχνότερα της άκρας χείρας, των ισχίων, της σπονδυλικής στήλης και των γονάτων) και σχετίζεται με παράγοντες κινδύνου, όπως το υπερβολικό σωματικό βάρος, το ιστορικό τραυμάτων ή χειρουργικών επεμβάσεων στις αρθρώσεις.
Η φαρμακευτική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας περιλαμβάνει κυρίως αναλγητικά, και ενίοτε για λίγες ημέρες μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ωστόσο, η βέλτιστη θεραπεία της αρθρίτιδας συνίσταται σε μια πολυεπιστημονική προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει την εκπαίδευση του ασθενούς στην αυτοεξυπηρέτησή του, τη φυσικοθεραπεία και την άσκηση. Παρότι ο πόνος και οι περιορισμοί της λειτουργικότητας μπορούν να δυσκολεύουν τις σωματικές δραστηριότητες των πασχόντων από οστεοαρθρίτιδα, η τακτική άσκηση είναι απαραίτητη. Ειδικότερα, εξαιτίας της περιορισμένης σωματικής δραστηριότητας, οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα εμφανίζουν απώλεια μυϊκής μάζας και είναι υπέρβαροι σε σύγκριση με τους υγιείς συνομηλίκους τους.
Η θεραπευτική άσκηση διατηρεί ή βελτιώνει τη μυϊκή δύναμη και προλαμβάνει ή ελαχιστοποιεί την έκπτωση της λειτουργικότητας, μειώνοντας τον πόνο και τη δυσκαμψία των αρθρώσεων και βελτιώνει την ψυχική υγεία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η θεραπευτική άσκηση είναι ασφαλής και μειώνει τον πόνο και την αίσθηση της κόπωσης από τη νόσο. Τα άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδα, ειδικά εκείνοι οι ασθενείς που εμφανίζουν πόνο και μειωμένη λειτουργική ικανότητα, θα πρέπει σταδιακά να προχωρήσουν στην υιοθέτηση ειδικού προγράμματος θεραπευτικής άσκησης, με ένταση και ποσότητα εξατομικευμένη ώστε να προσδώσει τα κλινικά οφέλη στην υγεία των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα.
Γενικά, οι συστάσεις με βάση τις αρχές που αναφέρονται στη συχνότητα, ένταση, διάρκειας και είδος της θεραπευτικής άσκησης πρέπει να εξατομικεύονται ανάλογα με την ενεργότητα της νόσου στον κάθε ασθενή.
ΑΕΡΟΒΙΑ ΑΣΚΗΣΗ
Δραστηριότητες με μικρή επιβάρυνση στις αρθρώσεις, όπως περπάτημα, ποδηλασία, κολύμβηση ή άσκηση στο νερό 3- 5 φορές την εβδομάδα μέτρια έως υψηλή ένταση,
150 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έντασης άσκηση, ή 75 λεπτά/εβδομάδα υψηλής έντασης, ή έναν ισοδύναμο συνδυασμό και των δύο.
Ο στόχος της αερόβιας άσκησης είναι η βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, με ελάχιστο ή καθόλου πόνο στις αρθρώσεις. Επειδή, όμως, τα άτομα αυτά συχνά παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα καρδιοαναπνευστικής αντοχής και μυϊκής δύναμης, πρέπει να γίνεται σταδιακή ένταξη σε υψηλής έντασης σωματικές δραστηριότητες, ώστε να ελαχιστοποιείται η πρόκληση κακώσεων και/ή επιδείνωσης των συμπτωμάτων στις αρθρώσεις τους.
Συνεδρίες μεγάλης διάρκειας αερόβιας άσκησης μπορεί αρχικά να δυσκολεύουν εκείνους που εμφανίζουν πόνο και περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων τους και ενδείκνυται να προηγείται πάντοτε πρόγραμμα με μικρές, δεκάλεπτες συνεδρίες θεραπευτικής άσκησης (ή ακόμη και μικρότερης διάρκειας, αν είναι απαραίτητο).
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Όργανα γυμναστικής ή ελεύθερα βάρη. Για ορισμένα άτομα μπορεί, επίσης, να είναι κατάλληλες οι ασκήσεις μεταφοράς του σωματικού τους βάρους 2-3 ημέρες/εβδομάδα.
60%-80% της μέγιστης δύναμης του ασθενούς. Η αρχική ένταση θα πρέπει να είναι χαμηλότερη (π.χ., 50% - 60% ) για άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα στην άσκηση με αντιστάσεις. Ακολουθείστε τις οδηγίες για υγιείς ενήλικες και προσαρμόστε τες ανάλογα
[π.χ. 2-4 σειρές (σετ) των 8-12 επαναλήψεων], περιλαμβάνοντας όλες τις κύριες μυϊκές ομάδες.
Η άσκηση με αντιστάσεις, εκτός του ότι βελτιώνει τη μυϊκή δύναμη και αντοχή, μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΥΛΥΓΙΣΙΑΣ
Μπορεί να γίνετε καθημερινά, σε όλο το εύρος τροχιάς κίνησης της άρθρωσης, μέχρι του σημείου ανελαστικότητας/ήπιας διάτασης του μυός, όπου η κίνηση δεν αναπαράγει πόνο. Αυξάνετε το εύρος κίνησης σε κάθε άσκηση μόνο εάν δεν υπάρχει πόνος στην άρθρωση, ή αυτός είναι πολύ ήπιος.
Συστήνονται έως 10 επαναλήψεις για δυναμικές κινήσεις, στατική διάταση για
10-30 δευτερόλεπτα, συνδυασμός δυναμικών και στατικών διατάσεων που στοχεύουν στους μυς όλων των κύριων αρθρώσεων.
Οι ασκήσεις ευλυγισίας είναι σημαντικές για τη βελτίωση του εύρους τροχιάς κίνησης των αρθρώσεων και της κινητικότητας των αρθρώσεων
Οι επαρκείς χρόνοι προθέρμανσης και αποθεραπείας (5-10 λεπτά) έχουν μεγάλη σημασία για την ελαχιστοποίηση του πόνου, περιλαμβάνοντας κινήσεις με αργή και ελεγχόμενη κίνηση των αρθρώσεων στο πλήρες εύρος της τροχιάς κίνησης καθώς και χαμηλής έντασης αερόβιας άσκησης.
Στέλιος Νικολάου
Γυμναστής – Exercise for all s.n
B.Sc ΤΕΦΑΑ ΑΘΗΝΩ
Κλασσικός αθλητισμός. Αθλητικοί δρόμοι
Αθλητική διοίκηση.
Comentarios